Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Marii Panny św. Ludwika Marii Grignon de Montfort zachęca jak tytuł wskazuje do prawdziwego a więc do doskonałego nabożeństwa jakie powinien prowadzić pobożny chrześcijanin.

W swojej książeczce św. Ludwik zanim omówi istotę i ćwiczenia tego szczególnego nabożeństwa, przedstawi szczegółowo konieczność tego nabożeństwo jako, że:

1. Maryja jest pośredniczką łask Bożych. Ponieważ całe życie była pokorna. Bóg w swoim miłosierdziu zechciał, by to właśnie Ona była szafarką jego łask.

2. Bóg Ojciec chce także, by Maryja była matką wszystkich ludzi

3. Św. Ludwig wymienia wiele powodów, ale jeszcze jeden przykład. Skoro Bóg zechciał przez nią udzielać wielu łask, przez nią przyjść w Drugiej Osobie, to przez oddanie się jej dochodzi się do zjednoczenia się z Panem Bogiem.

To wszystko nie znaczy jakoby Nabożeństwo do Matki Najświętszej górowało nad Nabożeństwem do Pana Jezusa. To Jezus Chrystus jest ostatecznym celem, bo tylko w nim jest wszelka pełnia Bóstwa i łaski. Nabożeństwo do Matki Bożej ma pozwolić nam na pełniejsze i doskonalsze Nabożeństwo do Jej Syna.

Ponieważ jesteśmy niedoskonali toteż potrzebujemy pośrednika wobec Boga. Jest nim Jezus, który spłacił za nas dług. Tylko dzięki Jego zasługom możemy ukazywać się przed obliczem Boga. Jezusowi Chrystusowi jesteśmy zatem wdzięczni za Jego Ofiarę przelaną za nas. Skoro On w swej łaskawości, nieskończonym Miłosierdziu dokonał tego dzieła wobec Ojca, to nie powinniśmy mieć szacunku i bojaźni również do niego? Zatem potrzebujemy pośrednika u samego pośrednika a może nim być tylko Matka Boża przez którą sam Jezus przyszedł do nas i przez nią powinniśmy także do niego dojść.

Zatem na czym polega praktyka doskonałego nabożeństwa?

1. Praktyki zewnętrzne – takie jak ofiarowanie samego siebie, odmawianie małej koronki do Najświętszej Dziewicy, szczególne nabożeństwo do Tajemnicy wcielenia

2. Praktyki wewnętrzne polegają na tym, by wszystkie uczynki czynić prze Maryję, z Maryją, w Maryi i dla Maryi aby je doskonale spełniać przez Jezusa, z Jezusem, w Jezusie i dla Jezusa. I tak np trzeba starać się o ducha Maryi, która kierowała się duchem Bożym do tego stopnia, że stał się Jej własnym duchem, dlatego św. Ambroży powie, że: “Dusza Maryi niech będzie w każdym z nas, by wielbić Pana…”
Aby nami kierował duch Maryi trzeba wyrzec się najpierw własnego ducha, poddać się Jej prowadzeniu.

Matka Boża jest ziemskim rajem nowego Adama. Skoro Zbawiciel przebywał tam dziewięć miesięcy czyniąc tam cuda aż nam się objawił, dlatego też w tym raju znajduje się drzewo życia dla nas do którego i my powinnyśmy podchodzić.

Praktykując doskonałe Nabożeństwo oddaje nas całkowicie w służbie Bożej, każe nam naśladować Pana Jezusa. Bóg chciał objawić się ludziom przez Najświętszą Dziewicę. Mądrość Boża zechciała by ludzkość poznała Boga właśnie przez Matkę Bożą. Nie chciał, choć mógł przyjść np w wieku dojrzałym, lecz przyszedł przez swoją matkę będąc jej posłusznym przez 30 lat. Ponieważ przez Nabożeństwo to oddajemy się całkowicie Maryi toteż i ona w niewysłowiony sposób oddaje się temu kto Ją czci, dlatego obdarowuje go łaskami, oświeca swym światłem, otacza miłością, udziela cnót. Ponieważ jesteśmy słabi toteż nawet najlepsze nasze uczynki splamione są skazą, miłością własną, Ona je oczyszcza i uszlachetnia swoimi cnotami i zasługami przez co Jej Syn przyjmuje je gdyż patrzy nie na skazę jaki ten dar ma, lecz patrzy na tego, kto mu ten dar daje.

Skutkiem doskonałego Nabożeństwa jest m.in. łaska czystej miłości,wielka ufność w Bogu i Maryi gdyż człowiek nie będzie zbliżał się sam do Boga, lecz z Maryją. Uwolnienie od lęku, obaw pozwoli duszy na służenie i chęć przypodobanie się Bogu.